تقدیر

از صبح همینطور بود به محض بیدار شدن صبح بخیر گفته بودم خنده ام گرفته بود اما وقت چای ریختن هم به جای یک استکان دو استکان
ریختم این بار کمتر خندیدم توی کوچه اولین باد پاییزی داشت می وزید یاد دگمه لباست افتادم که خیلی وقت پیش گم شده بود
بلند گفتم باید لباس گرم بخریم.عابری که صدام را شنیده بود چپ چپ نگاهی کرد وزیر لب خندید.پسر بچه ای داشت از مدرسه
بر میگشت لی لی کنان راه می رفت و شعر می خواند گفتم چه شور و شوقی میبینی.ظهر قبل از ان که سوار آسانسور شوم
قدری مکث کردم در را نگه داشته بودم شرط ادب بود که اول تو