« خوشبینی یک اعتقاد است به اینکه، اعمال خوب اتفاق خواهند افتاد واتفاقات بد، فقط حوادث گذرایی هستند که باعث عقب نشینی و کندی اعمال خواهند شد ولی دیر یا زود قابل حل خواهند بود. »
خوشبینی ذاتی است یا اکتسابی؟
آیا خوشبینی یک صفت است که بعضی از افراد آن را دارا هستند و بعضی دیگر نه؟ یا یک الگوی فکری قابل آموزش و یادگیری است؟
دو دیدگاه عمده در مورد خوشبینی وجود دارد : 1- خوشبینی سرشتی که توسط کارور و شییر مطرح شده است. 2- خوشبینی آموخته شده که سلیگمن آن را مطرح ساخته و یکی از جدیدترین دیدگاهها در روانشناسی شناختی است.