armin rouhi دنیا را دیدم

مسجد نه فقط جای دعا است و نماز
یا آن‌که زنی به سینه از سوز و گُداز

از خانه به مسجد که رهی نیست ولی
تا نقطه‌ی وصلِ او بسی هست دراز

هر دل شکند از عشق او در این‌جا
آید همه آن‌چه رفته از دستش باز

اسرار همه جان و جهان در ید اوست
غافل مشو از قدرت این صاحب راز

در مسجدی و تو غافل از رحمت او
او را بطلب که او بود بنده نواز

دریاب کجا نشسته‌ای حاجت خواه
این بخت دوباره کی تو را آید باز

این‌جا تو به خانه‌ی خدا آمده‌ای
بر رحمت و لطف صاحب خانه بناز

صد خانه اگر خراب کردی به جهان
یک خانه در آن جهان از این خانه بساز

آن سر که به سجده می‌نهی بر مُهرش
از مِهر خدا مگر شود سرافراز

رحمان به سَرَت اگر که تاجی بنهد
کُن بندگی خدای خود؛ خویش مباز