رباب بی كس

یا رضیع الصغیر

تا که بر روی زمین خیمه ی سقا افتاد

پدرت از نفس و مادرت از پا افتاد

ناخنت خون شده و چهره ی مادر زخمی

آنقدر چنگ زدی تا به رخش جا افتاد

به همه رو زدم اما چه کنم، خندیدند

چشم ها تا که به چشم تر بابا افتاد

خواستم بوسه بگیرم ز لبان خشکت

گذر حرمله افسوس به اینجا افتاد

حنجر نازکی انگار ترک خورد و شکست

کودکی بال زد اما ز تقلا افتاد