همه چیز درباره دیابت به زبان ساده

به اختلال سوخت وساز مواد قندی در بدن ، بیماری دیابت می گویند. این اختلال به دلیل عدم ترشح و یا ناکافی بودن ترشح انسولین ایجاد می شود؛در نتیجه میزان قند خون بالا می رود. انواع دیابت شامل مواردی همچون دیابت نوع یک، دیابت نوع دو و دیابت بارداری است.



دیابت نوع یک

این نوع دیابت به علت از بین رفتن کامل سلول های سازنده انسولین در بدن ایجاد می شود، درنتیجه ترشح انسولین متوقف و یا بسیار کم می شود. شروع بیماری در دیابت نوع یک به علت نبود انسولین با نشانه هایی همراه است و معمولاً ناگهانی و پر سر و صداست.

انسولین مانند یک کلید عمل می کند و درب سلول ها را باز می کند تا مواد غذایی وارد سلول ها شوند. در صورت عدم وجود انسولین مواد قندی در خون باقی می ماند و نمی تواند مورد استفاده سلول ها قرار گیرد؛ به همین دلیل قند خون بالا می رودو بیمار دچار علایمی همچون پرنوشی «تمایل بیش از حد به نوشیدن مایعات» ، پرخوری و پرادراری می شود.

از آنجاکه بدون وجود انسولین، قند موجود در خون نمی تواند مورد استفاده سلول ها قرار گیرد بیماران مبتلا به دیابت نوع یک معمولا احساس بی حالی و خستگی می کنند و در مراجعه به پزشک می گویند که به رغم اشتهای زیاد و پر خوری، طی چند هفته اخیر به طور ناگهانی، دچار کاهش وزن شده اند.

دیابت نوع یک بیشتر در کودکان، نوجوانان و بالغان جوان دیده می شود اما این امکان وجود دارد که هر فردی و در هر سنی به دیابت نوع اول مبتلا شود.


دیابت نوع دو

این نوع دیابت بیشتر در افراد بالغ و بعد از 30 سالگی رخ می دهد. مبتلایان به دیابت نوع دو ، عمدتا چاق هستند و سابقه ابتلا به دیابت در اقوام آنها وجود دارد.

سلول های سازنده انسولین در دیابت نوع دو هنوز تا حدی می توانند انسولین ترشح کنند؛اما یا مقدار انسولین کافی نیست و یا انسولین موجود، نمی تواند وظیفه خود را در بدن به درستی انجام دهد و درواقع نوعی مقاومت نسبت به انسولین وجود دارد.

از آنجاکه در این نوع دیابت هنوز مقداری انسولین ترشح می شود علایم واضح و مشخصی ممکن است وجود نداشته باشد به طوریکه، بیش از نیمی از بیماران حتی متوجه بالا رفتن قند خون خود نمی شوند.

در دیابت نوع دو ممکن است در ابتدا نیازی به تزریق انسولین وجود نداشته باشد؛ لذا در گذشته به این نوع دیابت، دیابت غیروابسته به انسولین می گفتند.