کنار غریوم که بردِ نصیوُم/ یه عمره که سی خُم ایگوم ایگریوم/ سر لشک زردم، بخون کوگ رشته/ ندونی ز دیریت چه وُر مو گذشته/ مو هُمدا پوییزم که شیوسته لیزم/ بیو تا پرامه به پا تو بریزم/ مو کارونِ دردم، تیام حرس و خینه/ دل تنگ خُم دی کلم نی نشینه/ دلم جور دینشت سر تش ایوازه/ ز درد غریوی ایسوسه ایسازه/ دل جل به کولم که وسته به دیندات/ بیو تا بخوسه به شولیزت تیات/ دو انگشت سُهرن تیام اِز غم تو/