احساسه نه معادله....

انسانها به شیوه هندیان بر سطح زمین راه میروند. با یک سبد در جلو و یک سبد در پشت. در سبد جلو صفات نیک خود را میگذاریم و در سبد پشت عیب های خود را نگه میداریم. به همین دلیل در طول زندگی چشمانمان فقط صفات نیک خودمان را میپسندد و عیوب همسفری که جلوی ما حرکت میکند را میبینیم. بدین گونه است که درباره خود بهتر از او داروی میکنیم غافل از اینکه پشت سری ما هم به همین شیوه درباره ما می اندیشد....