مـَــــــرد . . .

باید فراموشت کنم
چندیست تمرین می کنم
من می توانم ! می شود !
آرام تلقین می کنم
حالم ؟ نه ! اصلا خوب نیست . . .
تا بعد ، بهتر می شود . . .
فکری برای این دلِ آرام غمگین می کنم
من می پذیرم رفته ای
تو بر نمی گردی ! همین !
خود را برای درک این ، صد بار تحسین می کنم
کم کم ز یادم می روی
این روزگار و رسم اوست !
این جمله را با تلخی اش ، صد بار تضمین میکنم . . .