مرتضی پاشایی به نام تو دوری و دستای من

تو دوری و دستای من نمی رسه به گرد تو

صدای تکه پارم بردار و از اینجا برو

تو دست من یه عکس پر از نابودی و مرگ ستارست

بذار تنها بپوسم اینجا صدام نمیرسه به فردا

بگذر از این شکسته از این دوباره خسته

رد شو از این حقیر کم من دیگه حرف نمی زنم

نمی خوامت زیبا ترینم آغازی از برگ زمینم

دیونه ی کوچه نشینم آواره ام تنها همینم

هر نوت از این گیتارم و یک واژه از ترانه بود

رو شعله های شب شکست فرصت یک پروان