کبلایی سجاد عبادی 313.

بعد مردن خاک ما را وقف میخانه کنید
لااقل از خاک ما پیمانه می ماند به جا
.خانه ی قبر من – این ویرانه را – آباد کن !
ورنه از این خانه ها ویرانه می ماند به جا
.نام نه ، تصویر نه ، هر آن چه که داریم نه
از من و تو ناله ی مستانه می ماند به جا
.آن که می ماند در این خانه در آخر ؛ فاطمه ست
می رود مهمان و صاحبخانه می ماند به جا
.هر کجا رفتیم ؛ صحبت از رسول ترک بود
بیشتر از عاقلان ؛ دیوانه می ماند به جا
.نیستم سرگرم سجاده ، خودم فهمیده ام
آخرش خدمت درِ این خانه می ماند به جا