#شهادت_جوادالائمه#شهادت_امام_جوادعلیه_السلام
#مقتل_امام_جواد_علیه_السلام
#ردشبهه_سالروز_ازدواج_حضرت_زهراسلام الله علیها
#بربنی_العباسیان_لعنت_باد
مامون عباسی لعنت الله علیه برای تبرئه کردن خود از قتل امام رضا علیه السلام دخترش ام فضل ملعونه را به اجبار به عقد امام جواد علیه السلام در آورد بعد از به درک واصل شدن مامون لعنت الله در لشگرکشی شام برادرش معتصم لعنت الله علیه خلیفه شد او امام را به بغداد خواند و بعد چند جلسه علمی و موفقیت درخشان حضرت امام جواد علیه السلام در پاسخ گویی به سوالات کینه و حسادت بسیار از ایشان به دل گرفت و به همراه دختر و پسر برادرش ام فضل و جعفر نقشه ای برای قتل امام کشید و سم بسیار کشنده و خطرناکی را به ام فضل ملعونه سپرد که امام را با انگور رازقی مسموم نمودند و با کمک برادرش ایشان را در حجره ای زندانی کرده و اثرات سمی که برجگر مبارک حضرت امام جواد علیه السلام ظاهر شده بود ایشان را بسیار تشنه لب نمود اما آنها حتی جرعه ای آب از حضرت دریغ کرده و در مقابل ناله های جانسوز مولای تشنه لب امام جواد علیه السلام به کنیزکان دستور دادند شادی و هلهله کنند تا امام مظلومانه و غریبانه به شهادت رسیدند. سپس برای پنهان کردن جنایت خود غلامان مزدور جنازه امام را سه شبانه روز در بام خانه جای دادند که کبوتران سپید آسمانی بر پیکر مقدس و نورانی ایشان بال گشوده و سایه افکندند و عطر پیکر مقدس ایشان در فضا پخش گردیده و اینچنین شیعیان از این مصیبت بزرگ و عزای جانسوز مطلع گشته و پیکر مطهر امامشان را با عزایی عظیم و دلی خونبار در کاظمین و در جوار مزار نورانی امام موسی کاظم باب الحوائج(علیه السلام) در نزدیکی بغداد به خاک سپردند.
حالت ایشان تأسّی داشت به جدّ بزرگوارشان مولای تشنه لب سیدالشهداء حضرت حسین بن علی(علیه السلام) که فرمود: مُلْقاً ثَلاثاً بِلا غُسْلٍ وَ لا کفَنٍ. و لا حول و لا قوّة الّا بالله العلی العظیم.
حضرت امام جواد علیه السلام در وقت شهادت بیست و پنج سال داشتند و امام رضا علیه السلام در مورد مقام رفیع ایشان فرمودند:
ایشان مولودى است که براى شیعیان ما، با برکت تر از ایشان زاده نشده است»
به فدای کبوتران سپید ???????? بال در بال آسمان دادند????????????????
گریه در گریه با غمی جانکاه???????????????? بر لب تشنه ؛سایه‌‌بان دادند
منابع:
1. انوارالشهاده، محمد حسن یزدی مقتل امام جواد علیه السلام
2. ابن شهر آشوب، محمد بن علی، مناقب آل ابیطالب، ج 4، ص 384.
3. عياشى، كتاب التفسير، تصحيح و تعليق: حاج سيد هاشم رسولى محلاتى،، قم، المطبعه العلميه، ج 1، ص 320؛ مجلسى، همان كتاب، ص 7؛ پيشواى نهم...، مؤسسه در راه حق، ص 41؛ قزوينى، همان كتاب، ص 382؛ در مورد چگونگى شهادت حضرت جواد اقوال ديگرى نيز هست كه به خاطر رعايت اختصار، از ذكر آنها خوددارى شد. جهت اطلاع بيشتر رجوع شود به: ابن شهر اشوب، مناقب آل ابى طالب، ج 4، ص 380؛ مجلسى، بحار الأنوار، ج 50، ص 8 و 9؛ فتّال نيشابورى، روضه الواعظين، ص 267.
4. مظفر، محمد حسین، تاریخ الشیعه، ص56.
5. قمی، عباس، منتهی الآمال، باب یازدهم، فصل پنجم.
6. مسعودى، أبو الحسن على بن الحسین، إثبات الوصیة، ص 227.
7. .عاملی، جعفر مرتضی، الحیاة السیاسیة للإمام الجواد علیه السلام، ص101
