همراه با ترس
عبد الله بن بکیر به محضر مبارک امام صادق علیه السّلام عرض کرد: من آرزوی زیارت قبر مطهر جد بزرگوارتان امام حسین علیه السّلام را داشتم و برای زیارت از شهر و دیار خود حرکت کردم، ولی در طول مسیرِ رفت و برگشت همواره از خطر دستگیری و شکنجه و آزار و اذیت سربازان و نگهبانان حکومتی در خوف و هراس به سر می بردم.
امام صادق(علیه السّلام) با شنیدن این سخنان به من فرمودند: آیا دوست نداری خدا تو را از کسانی به شمار آورد که در راه ما و به خاطر ما در زحمت و مشقت و ترس و خوف و هراس میباشند؟ آیا میدانی کسی که در راه ما و به خاطر ما در زحمت و مشقت و ترس و هراس باشد چه مقامی دارد؟ خداوند او را در جایگاهی مخصوص در سایه عرش همسُخن امام حسین(علیه السّلام) قرار می دهد. و او در آن مقام از سختیها و مشکلات و فَزَع روز قیامت در امان است و فرشتگان دائماً به قلب او آرامش و بشارت می دهند در حالی که همه ی مردم در بزرگترین رنج و مشقت به سر می برند.
(... عَنِ ابْنِ بُکَیْرٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ(علیه السّلام) قَالَ قُلْتُ لَهُ إِنِّی أَنْزِلُ الْأَرَّجَانَ وَ قَلْبِی یُنَازِعُنِی إِلَی قَبْرِ أَبِیکَ فَإِذَا خَرَجْتُ فَقَلْبِی وَجِلٌ مُشْفِقٌ حَتَّی أَرْجِعَ خَوْفاً مِنَ السُّلْطَانِ وَ السُّعَاةِ وَ أَصْحَابِ الْمَسَالِحِ فَقَالَ یَا ابْنَ بُکَیْرٍ أَ مَا تُحِبُّ أَنْ یَرَاکَ اللَّهُ فِینَا خَائِفاً أَ مَا تَعْلَمُ أَنَّهُ مَنْ خَافَ لِخَوْفِنَا أَظَلَّهُ اللَّهُ فِی ظِلِّ عَرْشِهِ وَ کَانَ مُحَدِّثُهُ الْحُسَیْنَ(علیه السّلام) تَحْتَ الْعَرْشِ وَ آمَنَهُ اللَّهُ مِنْ أَفْزَاعِ یَوْمِ الْقِیَامَةِ یَفْزَعُ النَّاسُ وَ لَا یَفْزَعُ فَإِنْ فَزِعَ وَقَّرَتْهُ الْمَلَائِکَةُ وَ سَکَّنَتْ قَلْبَهُ بِالْبِشَارَة»
(کامل الزیارات/ ص126/ باب45/ حدیث2)).