به این حقیقت که زندگی انسان در عالم دنیا همواره توام با مشکلات و رنج است اشاره میکند.
قسمتی از مهمترین نعمتهای الهی رابر انسان میشمرد، و سپس به ناسپاسی او در مقابل این نعمتها اشاره میکند.
در آخرین بخش مردم را به دو گروه «اصحاب المیمنة» و «اصحاب المشئمة» تقسیم کرده، به بیان گوشهای از صفات اعمال گروه اول (مؤمنان صالح) و سرنوشت آنها، و بعد کافران و مجرمان و سرنوشت آنها میپردازد.