دوست دارم از غم جانسوز عاشورا بمیرم غلامعلی کویتی پور

دوست دارم کز غم جانسوز عاشورت بمیرم
بنده آنگه باشم او را کز غم مولا بمیرم
میکشد شرمم که بعد از او نفسهایت هنوزم
جای دارد کز غم این زندگانی ها بمیرم
جای دارد کز غم این زندگانی ها بمیرم
کاش سیلی گردد این اشک غمش که آید ز چشمم
تا مگر ویران کندبنیاد عمرم را بمیرم
می زنم خود لاف عشق اما شود ثابت زمانی
چون رسد بر کوی جانا جان دهم آنجا بمیرم
کاش سر بر تربت کویش نهم در آخرین دم
در جوار قتلگاه زاده زهرا بمیرم
کشته شد جان جهانیمرگ بر این زندگانی
زندگی آن است که از این مهنت عزما بمیرم
یا کنار نهر علقم دست غم بر سر بکوبم
وز غم ناکامی آن تشنه لب سقا بمیرم
یا کنار نهر علقم دست غم بر سر بکوبم
وز غم ناکامی آن تشنه لب ، سقا بمیرم
دوست دارم کز غم جانسوز عاشورت بمیرم
بنده آنگه باشم او را کز غم مولا بمیرم