تفاوت بین واحدی که درباره پروردگار متعال است با واحدی که در مورد مخلوقات به کار میرود:
این فرق در حقیقت فرق واحد حقیقی و واحد اعتباری است. خداوند متعال واحد و احد است حقیقتا به این معنا که شبیه و مثل و مانند و اجزاء و کیفیت و کمیت ندارد و متجزی نیست که فرض تعدد برای آن صدق کند اما معنای واحد درباره اشیاء یک معنای اعتباری است و ما اعتبارا مجموعه ای از اجزاء را واحد مینامیم در حالیکه دویی و سه ایی هم برای آن متصور است و میتواند باشد پس تنها مصداق حقیقی واحد و مصداق حقیقی احد خداوند متعال است که یگانه ای یکتا و بی مانند است. این مفاهیم عقلی علم کلام است.
الله اکبر یعنی پروردگار متعال والاتر و بالاتر و برتر از آن است که توصیف شود. خداوند نه محدود است و نه نامحدود ،محدود و نامحدود فرض ها و اوصافی هستند برای موجود متجزی و مقداری و موجودی به کار میرود . اما پروردگار یگانه ای که غیر مقداری و غیر متجزی است اتصاف به این امور ندارد کما اینکه خداوند مثعال نه چاق است و نه لاغر العیاذ بالله زیرا این امور از شئون موجود جسمانی و دارای اجزاء و مقدار است. پس اینگونه صفات از جمله محدود نامحدود متناهی نامتناهی و....همگی باطل است.
فلاسفه ذات خداوند را بینهایت میدانند یعنی ذاتی که همه هستی را فراگرفته یعنی همان کل آنهم کلی که بینهایت گسترده است لذا قائل به وحدت وجود هستند و وحدت وجود همان کفر قطعی و کفر مسلم است.