جلالالدین محمد بلخی معروف به مولانا، مولوی و رومی (6 ربیعالاول 604، بلخ یا وخش (شهر) – 5 جمادیالثانی 672 هجری قمری، قونیه) (15 مهر 586 – 4 دی 652 هجری شمسی) از مشهورترین شاعران ایرانی پارسیگوی است نام کامل وی «محمد ابن محمد ابن حسین حسینی خطیبی بکری بلخی» بوده و در دوران حیات به القاب «جلالالدین»، «خداوندگار» و «مولانا خداوندگار» نامیده میشدهاست. در قرنهای بعد (ظاهراً از قرن 9) القاب «مولوی»، «مولانا»، «مولوی رومی» و «ملای رومی» برای وی به کار رفتهاست و از برخی از اشعارش تخلص او را «خاموش» و «خَموش» و «خامُش» دانستهاند. زبان مادری وی پارسی بودهاست.