علت گرفتگی ساق پا در خواب

علت گرفتگی عضلانی همیشه شناخته شده نیست. در بسیاری از موارد گرفتگی عضلات پا در شب بدون هیچ دلیل شناخته شده رخ می دهد و معمولا بی ضرر است. به طور کلی، گرفتگی عضلات پا در شب به احتمال زیاد به خستگی عضلانی و مشکلات عصبی مربوط می شود. خطر ابتلا به گرفتگی پا در شب با سن افزایش می یابد. زنان باردار نیز با احتمال بالاتری تجربه گرفتگی عضلات پا در شب را دارند. در موقعیت های نادر، گرفتگی عضلات پا در شب با یک اختلال زمینه ای مانند بیماری عروق محیطی ( تنگی عروق سبب کاهش جریان خون به اندام )، دیابت یا تنگی نخاعی همراه است.
برخی داروها، به خصوص آهن وریدی، استروژن و ناپروکسن به گرفتگی عضلات پا در شب مرتبط شده اند.
سندرم پای بی قرار (RLS) گاهی اوقات با گرفتگی عضلات پا در شب اشتباه می شود اما یک بیماری جداگانه است. به طور کلی، درد یکی از ویژگی های اصلی RLS نیست اما RLS می تواند علت گرفتگی عضلات پا در شب باشد.
دیگر شرایطی که ممکن است گاهی اوقات با گرفتگی عضلات پا در شب همراه باشد ممکن است شامل:
ورزش - آسیب و یا استفاده بیش از حد از عضلات.
بارداری - گرفتگی عضلات ممکن است به دلیل کاهش مقدار مواد معدنی، مانند کلسیم و منیزیم به خصوص در ماه های آخر بارداری رخ دهد.
قرار گرفتن در معرض هوای سرد، به ویژه آب سرد.
دیگر شرایط پزشکی مانند مشکلات جریان خون ( بیماری شریان محیطی )، بیماری کلیه، بیماری تیرویید و اسکلروز متعدد.
ایستادن بر روی یک سطح سخت برای یک مدت طولانی، نشستن برای مدت طولانی و یا قرار دادن پاهای خود را در موقعیت های غیراصولی در هنگام خواب.
نداشتن پتاسیم، کلسیم و دیگر مواد معدنی در خون شما به اندازه کافی.
کم شدن آب بدن ( خشکی بدن )، که بدان معنی است که بدن شما مایع بیش از حد از دست داده است.
اسهال.
خستگی عضلانی.
آسیب عصب.
آرتروز.
بیماری پارکینسون.
مشکلات متابولیک مانند بیماری آدیسون ( نارسایی آدرنال )، سیروز، پرکاری تیرویید ( بیش از حد فعال )، کم کاری تیرویید ( اختلالات تیرویید )، بیماری مزمن کلیه، دیابت نوع 1، دیابت نوع 2 است
علل نادر مانند سیروز کبدی، مسمومیت با سرب، سارکوییدوز
مصرف برخی از داروها، مانند داروهای فشار خون، قرص های ضد بارداری، استرویید ها، داروهای کاهنده کلسترول، دیورتیک های تیازیدی و دیورتیک های موثر بر حلقه نفرون در کلیه ( قرص آب )، نیفدیپین، سایمتیدین، سالبوتامول، استاتین، تربوتالین، لیتیوم، پنسیلامین و فنوتیازینها ( پروکلرپرازین، پرفنازین، کلرپرومازین )
برخی افراد که کلیه دیالیزی دارند.